وقتی یک ایرانی روی یک جزیره غیرتی شد و آن را برای ایران حفظ کرد
رود ارس که بخشی از مرز شمال غربی ایران است صدها جزیره کوچک دارد که برخی از آنها چند متر بیشتر نیستند. اما همین چند متر هم وقتی خط مرزی را تعیین می‌کردند «نورالله کثیری که سرباز وطن بود غیرتش قبول نکرد که از ایران جدا شود.
رود ارس که طبق عهدنامه ترکمانچای مرز بین ایران و امپراتوری روس شد بیش از ۸۰۰ جزیره کوچک دارد که ۴۲۷ جزیره آن متعلق به ایران است. اغلب این جزیره‌ها کوچکند و فقط برای چرای دام استفاده می‌شوند و نام هم ندارند و به جایش با شماره مشخص شده‌اند.
اما برخی از این جزایر به دلایل مختلف نام مشخص دارند و یکی هم جزیره کثیری یا جزیره ستوان کثیری است که داستان جالبی دارد از وطن‌پرستی ایرانیان و ماجرایش این است: «در زمان تعیین مالکیت جزیره‌های ارس میان هیأت‌های مرزبندی ایران و شوروی مقرر شده بود تا خط مرزی از میان رود ارس بگذرد و اگر در محلی چند شاخه از رود وجود داشته باشد میانه شاخه عمده‌تر خط مرزی شود. در مهرماه سال ۱۳۳۴ یعنی زمانی که مالکیت جزیرهِ نزدیک به پاسگاه عباسی تعیین می‌شد بر سر این که شاخه عمده رود در این محل کدام است میان هیأت شوروی و ایران مشاجره‌ای درگرفت.
یکی از افسران ایرانی به نام ستوان‌یکم نورالله کثیری، نقشه‌بردار لشکر تبریز، برای اثبات این که شاخه‌ای که به سود ایران بود عمیق‌تر و بنابراین شاخه عمده است و جزیره ۱۳۰ باید متعلق به ایران باشد با اسب خود بی‌باکانه به آب زد. وی و اسبش در زیر امواج ناپدید شدند ولی یکی از مرزبانان ایرانی به نام صمد ممد اوغلو توانست افسر ایرانی را نجات دهد. اعضای هیأت روس با دیدن این صحنه، مالکیت ایران بر جزیره ۱۳۰ در این شاخه از رود را پذیرفتند. جزیره ۱۳۰ بعداً با تصویب مقامات عالی ایران جزیره کثیری نام گرفت و به ستوان‌یکم نورالله کثیری پاداش و نشان افتخار داده شد».
پایان پیام/فارس
