تفسیر آیه ۱۱ سوره فرقان

مفضَّل‌بن‌عمر گوید: خدمت امام صادق علیه السلام  آیه «بَلْ کَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَن کَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیرًا»؛ را خواندم، آن حضرت فرمودند: «خداوند سال را دوازده ماه آفرید و شب و روز را هرکدام دوازده ساعت قرار داد و از میان ما اهل بیت نیز دوازده امام قرار داد و امیرالمؤمنین علیه السلام  نیز یکی از آن ساعت‌ها بود».

در این جمله از طعنه آنان بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اعتراضشان بر آن جناب به غذا خوردن و راه رفتن در کوچه و بازار اعراض شده و فرموده این‌ها بهانه است، حقیقت امر غیر از این کلامى است که به ظاهر مى گویند، بلکه علت انکارشان بر نبوت تو و طعنشان بر تو این است که اینان قیامت را قبول ندارند و معاد را منکرند و معلوم است که براى کسانى که اعتقادى به معاد ندارند، نبوت معنایى ندارد و براى کسانى که قائل به حساب و جزا نیستند دین و شریعت مفهومى ندارد.

پس اشاره به سبب اصلى بهانه‌ها بعد از نقل آن‌ها و پاسخ آن‌ها در اینجا نظیر همین جریانات است؛ جمعى از مفسرین گفته اند: جمله (بل کذبوا بالساعة) حکایت یکى دیگر از اباطیل آن‌ها است. کلمه «سعیر» به معنای آتش پر التهاب و سوزان است.

پیام‌های آیه ۱۱ سوره فرقان

۱- سرچشمه بهانه‌های کفّار، بی اعتقادی به قیامت است. «بَلْ کَذَّبُوا بِالسّاعَهِ» (ریشه بهانه جویی کفّار که چرا پیامبر گنج وباغ ندارد، تکذیب قیامت است)

۲- تکذیب معاد بسیار خطرناک است. «کَذَّبُوا بِالسّاعَهِ … کَذَّبَ بِالسّاعَهِ»

۳- بهشت و دوزخ از قبل آفریده و آماده شده است. «أَعْتَدْنا»

۴- گناه بزرگ، عذاب بزرگ به دنبال دارد. «کذب- سَعِیراً»

انتهای پیام/خبرنگاران جوان